کلبه
نوشته شده در تاريخ جمعه 6 دی 1392برچسب:, توسط مسلم |

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

در بهاری روشن از امواج نور

 

در زمستانی غبار آلود و دور

یا خزانی خالی از فریاد و شور

 

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

روزی از این تلخ و شیرین روزها

 

روز پوچی همچو روزان دگر

سایه ای ز امروزها، دیروزها

 

خاک می خواند مرا هر دم به خویش

می رسند از ره که در خاکم نهند

 

آه،شاید عاشقانم نیمه شب

گل بر روی گور غمناکم نهند

 

می رهم از خویش و می مانم ز خویش

هر چه بر جا مانده ویران می شود

 

روح من چون بادبان قایقی

در افقها دور و پنهان می شود

 

لیک دیگر پیکر سرد مرا / می فشارد خاک دامنگیر خاک

بی تو و دور از ضربه های قلب تو/ قلب من می پوسد آنجا زیر خاک


نظرات شما عزیزان:

baran
ساعت10:50---4 اسفند 1392
این که خیلی عاالی بوود لاااااااااااااااااااایک داداش
پاسخ:مرسی لطف داری شما


نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به صاحب آن مي باشد.